Juni 2015. Daar sta ik dan. Met m’n goed gedrag, btw-nummer, zorg- en reisverzekering, maar zonder zonnebrandcrème. In een gele niet-zo-flatterende overall. Op een afgelegen vliegveldje, een loods.

Waar een grappenmaker in wiens handen ik 10 minuten later letterlijk mijn leven zal leggen, mij uitlegt wat ik straks moet doen, en wat niet, als we zo meteen samen (vrijwillig) op 4 kilometer hoogte uit een vliegtuig kieperen. Ik glunder en ik gloei. Dit is het. Het gaat echt gebeuren. Op een doodnormale woensdagmiddag.

Waarom ik uit een vliegtuig sprong? Vraag je je misschien af. (‘Nee echt ,Eef, waarom?’, hoorde ik regelmatig vantevoren, als ik mensen vertelde over mijn plannen).

Ik zou verschillende clichés kunnen oplepelen, zoals ‘voor de kick’, ‘om van m’n bucketlist af te strepen’, ‘je moet het eens meegemaakt hebben’, enzovoorts, enzovoorts. En ja, ik ben toch wel een adrenaline-junkie als ik het zo mag stellen, maar dat was niet het enige waarom ik de sprong waagde. Letterlijk.

Eigenlijk begon de intrede van deze skydive sprong iets meer dan 2 jaar geleden. Toen ik de kamer van koophandel binnenstapte en er 5 minuten later wat beduusd weer uit kwam. Ik had mijn bedrijf L’eef ingeschreven, maar niemand leek er echt van onder de indruk bij de KvK. Logisch ook wel, ze zien tientallen ondernemers in spe per dag, maar ik had er toch een wat geromantiseerder beeld van. Vond het toch heel wat; mijn eigen bedrijf. Ondernemer. Ik had er goed over nagedacht en eigenlijk ook weer niet. Maar ik besloot het gewoon te doen.

Je kunt wel wachten op het juiste en perfecte moment. Totdat alle omstandigheden zijn zoals je dat graag wilt. Maar dat komt nooit. NU is het moment. Dat is ook waarom ik het belangrijkste rondom ondernemen en ondernemer zijn, pas leerde (en nog steeds) toen ik het al lang en breed wás. Toen ik het gewoon ging doen en met vallen en opstaan leerde wat voor mij werkt en wat niet.

Eigenlijk is dat ook zo met jezelf profileren. Of je nu op zoek bent naar een baan of net als mij ondernemer bent en (veel) opdrachten nodig hebt om je bedrijf draaiende te houden. Blijf je schaven aan je profiel, je website, je nieuwsbrief, je logo, maar ga je er niet letterlijk actief gebruik van maken, dan ben je vast en zeker heel druk, maar gaat er waarschijnlijk ook bar weinig gebeuren. Terwijl je zo hard je best doet.

Soms moet je gewoon DOEN, in het diepe springen, terwijl je misschien het gevoel hebt dat nog niet alle ‘voorwaarden’ zo zijn zoals jij dat wilt of in gedachten had. Want eerlijk; die zogenaamde voorwaarden, die heb JIJ bedacht, die heb JIJ jezelf wijs gemaakt. ‘Start before you’re ready’. Buiten je comfortzone. Daar gebeurt het.


Als je niks doet, gebeurt er ook niks. Maar dat is lastig te zien als je er midden in zit.

Zoom uit, bekijk het grote geheel. Dat is wat ik deed toen ik mijn eerste parachutesprong maakte afgelopen woensdag. Letterlijk van bovenaf naar de wereld kijken. Naar mijn wereld.

Is hij perfect? Zeker niet. In absolute zin dan. Maar voor mij is hij perfect zoals hij is, en vooral zoals ik er voor kies mee om te gaan.

Ik besloot die sprong in het diepe te wagen. Als ondernemer spring ik voor mijn gevoel elke nieuwe opdracht, elke nieuwe training en bij elk nieuw idee weer in het diepe. Niks is zeker. Maar daardoor is alles mogelijk. Wat een mooi gevoel. Dat leek me ultiem samen komen in deze sprong. Na alle figuurlijke sprongen de afgelopen 2 jaar, nu een letterlijke sprong in het diepe. Dus dat is wat ik ook deed.

Ik had gedacht dat ik tijdens de 45 seconde durende vrije val allerlei razendsnelle gedachtes zou hebben, dat m’n leven misschien wel aan me voorbij zou flitsen. Maar vanaf het moment dat we dat vliegtuig in stapten en omhoog vlogen, voelde ik me vooral heel erg kalm. Vrij. Gelukkig. In het moment. Tijdens m’n sprong kon ik niet anders dan genieten. Zo blij als een kind. Alles in me opnemen en genieten van het grote plaatje van bovenaf. Ik dacht eigenlijk maar één ding. Nouja twee dan. Als eerste ‘WOW, dit is gaaaaf’. En ik voelde het ultieme gevoel van vrijheid. Wat me leidde naar mijn volgende gedachte, die aanhield:

“Het leven is mooi, je moet alleen zelf regelmatig in het diepe springen en je blik verruimen.”

Wat ik daarmee wil zeggen is het volgende. Laat je niet tegenhouden door belemmerende gedachten of stemmetjes, of dat nu in je eigen hoofd is of door mensen in je omgeving. Doe wat jij denkt dat goed is, en maak jezelf niet minder of ‘kleiner’ dan je bent. Iedereen is uniek. Laat jezelf zien, profileer jezelf, maak er wat moois van. Het is jouw leven, jouw wereld.

Waag die sprong in het diepe, elke dag weer. En daar hoef je echt niet perse voor uit een vliegtuig te springen.

(Maar het is wel ongelofelijk lekker kan ik je vertellen ;))