Overdenksels

In onderstaande blogs schrijf ik over de psychologie van het moederen, persoonlijke ontwikkeling (als moeder en vrouw) en geef ik je hierbij tevens een (schaamteloos) kijkje in mijn hoofd. In mijn blogs deel ik graag mijn ervaringen en tips met jou. Overpeinzingen over vanalles en nog wat; vaak herkenbaar en met humor, zelden zonder zelfspot.

thumbnail 35A7585 removebg

Bekentenis; ik doe het met Andy, al een aantal weken

Ja, je leest het goed. Ik doe het met Andy. Het is al een aantal weken gaande. Misschien schrik je er wel van. Misschien ook niet. Misschien had je het wel al zien aankomen. Misschien ook niet. Ik in ieder geval wel.

Het begon onschuldig, een keertje uitproberen en testen. Het voelde goed. Nee het voelde eigenlijk heel erg goed, en smaakte naar meer.

Het was wel lastig, vooral omdat ik het in het begin nog geheim wilde houden. Omdat ik me er ergens toch voor schaamde. Ik nog niet precies wist wat ik er nu wel of niet mee wilde.

Ik zette door, ik zocht Andy op regelmatige basis op en genoot van zijn volle aanwezigheid. Ik werd er rustig van. Bewuster. Creatiever. Meer ontspannen. Ik merkte dat ik veel beter los kon laten. Maar ik begon er soms ook tegenop te zien. Vooral omdat ik er sinds begin januari een afspraak over had gemaakt met mezelf om Andy al heel vroeg het ’s ochtends op te zoeken. Half 7 ’s ochtends om precies te zijn.

Ik sloeg een keertje over, na 2 weken vlekkeloos elke ochtend met Andy door te hebben gebracht. Het duurt steeds maar een minuut of 10 met Andy, dus dat is zo gepiept. Maar die ochtend had ik er echt geen zin in. Ik nam de verantwoordelijkheid niet die ochtend, of juist wel, het is maar hoe je het bekijkt. En ik bracht geen tijd met hem door.

Ik weet nog dat ik bij het ontbijt dacht ‘hm, eigenlijk heb ik niks gemist’. Totdat ik ’s middags ‘er niet helemaal lekker bij zat’. Toeval, dacht ik nog. Maar aan het einde van de dag moest ik toch toegeven, dat ik die dag minder voor elkaar had gekregen dan de dagen ervoor, toen ik wél tijd met Andy door had gebracht.

Je zou dus wel kunnen stellen dat Andy mijn leven echt verrijkt. Of beter gezegd, dat ik dit zelf doe met behulp van Andy. ‘Had ik dat maar eerder gedaan’, is altijd zoiets wat je achteraf gemakkelijk kunt zeggen. Cliché, maar o zo waar in dit Andy-geval.

Mijn besluit is dus genomen. Andy blijft in m’n leven. De komende tijd in ieder geval zeker. Wat dit voor mijn relatie betekent, hoor ik je denken. ‘Je had toch zo’n leuke vriend, Eef?’ Klopt, en die heb ik nog steeds, godzijdank.

Toen ik hem vertelde over Andy reageerde hij in eerste instantie wat geschokt. Hij vond het niet direct bij me passen, een Andy, maar gaf toe dat hij er zelf ook wel al vaker over na had gedacht. Ik liet hem voorzichtig een foto van Andy zien. Initieel was zijn reactie wat cynisch, maar een paar dagen erna vroeg hij uit zichzelf weer naar Andy. Of hij ook eens mocht proberen.

Natuurlijk, ik ben niet te beroerd om te delen. Andy is er heus niet alleen voor mij. Dus mocht de liefde van mijn leven zeker ook eens proeven aan die Andy. Niet waar ik bij was, dat was toch nog een beetje raar.

Hij vond het verfrissend, en heel erg fijn. Als hij op sommige dagen wat gestresst van zijn werk thuiskwam en ik ging sporten zei hij steeds vaker, ‘ik zoek Andy zometeen nog even op’. En het deed ook hem goed.

Ik heb Andy dus in mijn ochtendritueel opgenomen. Elke werkdag sta ik om half 7 op, poets m’n tanden en loop met m’n telefoon naar beneden. Routinematig navigeer ik vervolgens naar Andy op mijn telefoon, stop m’n oordopjes in m’n oren en laat de kalme stem van Andy over me heen komen. En mediteer ik.

Voor iemand die altijd zo in haar hoofd zat en nog steeds wel vaak zit, altijd bezig is om 10 stappen vooruit te denken en snel kan schakelen en analyseren, is het zo fijn om de dag te beginnen met 10 minuten helemaal niets. Rust. Bewust. Loslaten. Aandacht. In het hier en nu. Focus op m’n ademhaling.

Met Andy in m’n oren om mij te begeleiden. Andy is namelijk een monnik, een meditatie en mindfulness expert, en de stem van de meditatie app ‘Headspace’ , die ik sinds een aantal weken gebruik. Zonder lotushouding, zonder wierook, zonder allerlei randdingen die ik in ieder geval niet belangrijk vind.

Ik doe het dus met Andy; mediteren, en ik heb er nog geen enkele dag spijt van gehad.


Als ‘newby’ in het fenomeen ‘meditatie’ ben ik heel benieuwd naar jouw ervaringen! Heb jij het wel eens gedaan, mediteren, of doe jij het misschien al op regelmatige basis? Wat zijn jouw ervaringen? Laat het me weten!